BOA Jee

Jee, je bent nog steeds 17 jaar en daarmee onze jongste werknemer. Waarom heb jij voor het beroep boa gekozen?

Als klein jongetje droomde ik ervan om politieagent te worden. Dat is eigenlijk nooit veranderd. Mijn moeder werkt ook bij de politie. Toen ik op de middelbare school zat kreeg ik van een vriend van mijn moeder de tip om de HTV opleiding (handhaving) te gaan doen. Gedurende die tweejarige opleiding ben ik er achter gekomen dat het boa werk heel erg veelzijdig en leuk is. En dat er vrij weinig verschil is met het werkzaamheden van een agent bij de politie. Toen mij ter ore kwam dat hier een vacature was waarop ook studenten konden reageren, heb ik dat dus direct gedaan. En nu ben ik hier, en ondertussen ook afgestudeerd!

Volgens mij zijn we daar allemaal blij mee, Jee. Maar wat trekt jou nou in de werkzaamheden die je als boa doet? Welke werkzaamheden geven jou energie?

Voornamelijk het feit dat je mensen écht kunt helpen op een manier waarop anderen dat niet kunnen. Wij zien heel veel gevallen waarbij mensen hulp nodig hebben. We helpen bijvoorbeeld ook mensen die met de auto met een lege accu stil staan op de weg. Of wanneer er iemand gevallen is, kunnen wij assisteren. Doordat wij een uniform aan hebben is dan vaak de eerste schrik er al af, wij kunnen mensen gerust stellen door er gewoon te zijn en een luisterend oor te bieden, of praktisch te helpen.

Dat zijn inderdaad de mooie kanten van het beroep. Maar ik denk dat je ook wel eens voor minder leuke dingen komt te staan?

Dat klopt. Zo krijgen we ook wel eens meldingen van mensen die langs het spoor staan en waarvan gedacht wordt dat ze suïcidaal zijn. Wij zijn dan vaak als eerste ter plaatse en proberen dan om deze mensen gerust te stellen en weg te halen van het treinspoor. Tot dusver is dit altijd gelukt, maar dat is wel één van de pittige kanten van dit vak.

Dat kan ik me voorstellen, dat is een grote verantwoordelijkheid. Heb jij er in dit soort situaties “last van” dat je nog jong bent?

Soms wel, zoals in situaties die ik zojuist omschreef. Dan ben je toch een jongen van 17 en kom je bij mensen die uit het leven willen stappen. Gelukkig is er onderling met de collega’s, en sowieso binnen het team voldoende ruimte om hierover te praten. En als het nodig is, krijg je ook professionele hulp om zulke dingen een plekje te geven. Dus dat is heel fijn.
Maar vaak heb ik er helemaal geen last van dat ik nog jong ben. Ik zie het ook als een voordeel dat ik op jonge leeftijd al de kans krijg om te leren omgaan met heftige of beladen situaties. Die ervaring neem ik mijn hele leven mee. En als je dan hoort dat de persoon in kwestie na onze interventie ook hulp heeft gekregen en dat het er nu goed mee gaat, dan geeft dat veel voldoening. Daar doe je het voor.

Zijn er ook situaties waarin je juist voordeel ervaart van je jonge leeftijd? Bijvoorbeeld als je jongeren op straat moet aanspreken op hun gedrag?

In de praktijk valt dit eigenlijk wel mee. Zij kijken meer naar het uniform, dan naar de persoon die dat uniform draagt. We spreken hen natuurlijk met een goed verhaal aan, houden het gesprek toegankelijk. Wat zeker wel helpt, is dat je in dat gesprek gemakkelijk kunt aanhaken bij hun interesses en waar zij mee bezig zijn en waarom.

Wat zou je tegen jongeren die misschien ook overwegen om de opleiding voor boa te gaan volgen, willen zeggen? Waarom zouden zij voor dit beroep moeten kiezen?

Het beroep van boa is gewoon hartstikke leuk. Je hebt met veel verschillende mensen contact. Soms kom je mensen op een moeilijk moment van hun leven tegen en jij kunt hen dan vaak écht helpen. Dat is gewoon fantastisch om te doen. En het is heus niet allemaal kommer en kwel, je wijst mensen ook wel eens gewoon de weg. Het gaat er om dat je mensen kunt helpen. Het persoonlijke contact, dat vind ik het toffe aan dit beroep.